hani en yakınındakiler. her sabah gördüğün , her zaman gülüştüğün , hayatını ve çoğu zaman gençliğini paylaştığını insanlar da anlamıyorsa seni. ama çok uzağındaki , odana bir kaç nameyle sızmış birileri anlayabiliyorsa. ya yıllarının boşa gittiğini düşünüyorsan ve seni anlayabilecek kimse yoksa oturup anlatabileceğin kimsen yoksa. ya da ondan başka kimseye anlatmak çare değilse.ya en yakınındakiler bundan basitçe bahsediyorlar. kolayca dile getiriyorlar. merhaba dedim diyorlar sonra da defol dedim diyorlar. nasıl başarıyorlar? benim bunca çektiğim acıyı nasıl bu kadar ti ye alabiliyorlar ? sanırım . sanmam