Dedi şair ve sonra intihar etti kendinden onu.. oysa ki beklemek en korkunç biçimiydi yaşamanın.. ve daha şimdiden ,ömrünün yarısına yaklaşmıştı bekleyip durduğu şairin..ne kadar uzun yaşarsa, o kadar daha çok bekliycekti de zaten.. uzuun yıllar sonra , artık beklemediği süre öyle azımsanıcaktı ki.. doğdu ve beklemeye başladı diye dolanıcaktı dillerden dillere , yıllanmış ellerdeen ellere ve bulutlu gözlerden diğerlerine..ve  şubatın her yedisinde.. bir kuş azad edilicekti.. ya da bi çocuk mutlu edilicek.. iyi şeyler yapılıcaktı .. şubatın her yedisinde..